Profesorskie nominacje 2016 czyli podsumowanie roku wg Grendela

Drugi raz mam okazję na łamach Music in the Lenses dokonać muzycznego podsumowania ostatniego roku. Zestawienia za ostatnie 12 miesięcy rodziły się w jeszcze większych bólach niż poprzednio, ponieważ pojawiło znacznie więcej płyt, które wymagały przesłuchania na spokojnie, a zarazem z wytropieniem tych cenniejszych był niejaki problem (bilans AD 2015 można przeczytać tutaj i już wtedy w konkluzjach o tym wspominałem). Gdybyż jednak tylko z takim bólem się zmagać na co dzień…

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.

[ks. Jan Twardowski, „Śpieszmy się”]

… na co dzień jednak zapominamy, że życie nie trwa wiecznie, a rok 2016 niemal co tydzień brutalnie udowadniał nam jak jest ono kruche. Wielu ludziom może wydawać się dziwne, że niektórzy tak bardzo przeżywają śmierć osób, których nigdy się nie spotkało bądź nie znało się osobiście. Ale przecież oni wszyscy rozmawiali z nami za pomocą muzyki i słów, które stworzyli, a czasem również bezpośrednio wirtualnie. Nadszedł jednak moment,  w którym unieśli się w podmuchach czasu i przekroczyli wrota do nieśmiertelności…

Gilberto Mendes, David Bowie, Glenn Frey, Jimmy Bain, Colin Vearncombe (Black), Signe Anderson, Paul Kantner, Maurice White, Sonny James, George Martin, Claus Ogerman, Keith Emerson, Frank Sinatra jr, Roger Cicero, Gato Barbieri, Prince, Isao Tomita, Nick Menza, Bernie Worrell, Alan Vega, Tamás Somló, József Laux, Pádraig Duggan, Gilli Smyth, Bobby Hutcherson, Toots Thielemans, Pete Burns, Leonard Cohen, Leon Russell, Sharon Jones, Greg Lake, George Michael, muzycy Chóru Aleksandrowa, …

Andrzej Rojek, Piotr Grudziński, Bogusław Kaczyński, Janusz Muniak, Janusz Ekiert, Eugeniusz Rudnik, Waldemar Lech, Stasiek Wielanek, …

Czas jednak płynie nieubłaganie, za nami już pierwsze rocznice śmierci Mendesa, Bowiego, Freya, Baina, Vearncombe’a, dwoje członków Jefferson Airplane, White’a, a rok 2017 wcale nie zaczął się lepiej. Pożegnaliśmy już m.in. muzyków Jerzego Kosselę, Buddy’ego Greco, Jakiego Liebezeita, Deke Leonarda, Geoffa Nichollsa i Johna Wettona, a także Chucka Stewarta – słynnego amerykańskiego fotografa jazzowego [znanego ze zdjęć Elli Fitzgerald, Louisa Armstronga, Johna Coltrane’a czy Milesa Davisa – przyp.red.] Pochylmy zatem choć na moment głowy w zadumie i wróćmy do tego, co zarówno zmarli, jak i żyjący stworzyli…

Od dawna trzymam się tezy, że każde wybory (hmm… a twierdziłem kiedyś, że w redakcji nie tykamy tematów politycznych 😉 ) rodzą kontrowersje, ale że mimo wszystko można uznać to za pozytywne zjawisko. Ponieważ nikt nie ma patentu na rację, nikt nie ma prawa twierdzić, że jego prawda jest najprawdziwsza i najlepsza, a subiektywizm stanowi oczywiste ryzyko wpisane w działalność opiniotwórczą, to w pełni świadomy praw i obowiązków 😉 odżegnuję się od narzucania na siłę komukolwiek moich typów wedle zasad „Musicie tego posłuchać”, „Nie wolno tego przegapić” czy też „Grzech tego nie znać”. Ręka mi uschnie, a klawiatura popęka, jeśli kiedykolwiek napiszę o czymś w tak imperatywny czy kategoryczny sposób… Proszę jednak o uważne zapoznanie się z poniższym podsumowaniem, które może służyć jako podpowiedź, z czyją twórczością po prostu warto się „spotkać”… Tym razem zacytuję aforyzm Władysława Grzeszczyka „Kto wszystko wie, już niczego nie odkryje.” Nikt przecież nie wie wszystkiego i nikt nie słyszał wszystkiego, zatem może warto poświęcić kilka minut na dalszą lekturę, żeby nie przeoczyć pewnych płyt [co omal nie przytrafiło się autorowi – jeden z nominowanych albumów został odkryty, gdy pierwsza dziesiątka była już wybrana – przyp. red.]

Niew­dzięczność jest gor­sza niż kradzież 2

Minął pierwszy pełny rok naszej działalności, co pozwala dokonać bardziej obiektywnego statystycznie podsumowania niż poprzednio (Niewdzięczność jest gorsza niż kradzież 1). Ponieważ mamy już za sobą prawie 3 tygodnie stycznia, to już najwyższy czas, aby wyrazić wdzięczność zarówno tym, którzy wspierali nas w 2016 roku, umożliwiając bądź ułatwiając nam fotografowanie, jak i tym, którzy całkowicie bezinteresownie poświęcili mnóstwo swojego własnego czasu i pracy, aby wzbogacić naszą stronę. Podziękowania kierujemy również do wszystkich naszych Czytelników (a właściwie Oglądaczy), którzy zaglądają na nasze strony. Cytując z ubiegłego roku, „bez Was nasza działalność nie miałaby większego sensu…”.

W imieniu całej redakcji dziękuję nie tylko tym Czytelnikom, którym wciąż chce się oglądać nasze zdjęcia (których coraz więcej) i czytać nasze teksty (których niestety coraz mniej), ale i również tym, którzy czasem odwiedzają nasz profil na fb, choć zazwyczaj nie docierają już na stronę redakcyjną, nad czym szczerze bolejemy 😥

Gdy startowaliśmy z naszym projektem w połowie 2015 roku nie byliśmy w stanie przewiedzieć, jak sytuacja się rozwinie:

Profesorskie nominacje 2015 czyli podsumowanie roku wg Grendela

Wbrew tytułowi niniejszy tekst dotyczy podsumowań muzycznych AD 2015, a nie awansów w świecie naukowym. Być może niektóre typy w tych moich rodzących się w bólach zestawieniach wzbudzą pewne kontrowersje, ale zdecydowanie tak być powinno. Z jednej strony ocena jakichkolwiek wytworów kultury, nie tylko muzycznej, nie jest obiektywna z założenia, a z drugiej – celem naszej redakcji jest promowanie muzyki niekoniecznie popularnej czy też powszechnie znanej, ale również takiej, która jest warta uwagi ze względu na swą nieprzeciętność, a której istnienia odbiorcy często nie są świadomi. Zaprzeczmy tezie z Rejsu: „Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem. Po prostu. No… To… Poprzez… No reminiscencję. No jakże może podobać mi się piosenka, którą pierwszy raz słyszę.” Nie bójmy się odkrywać Nowego, wbrew utartym schematom i panującym trendom, nie unikajmy egzotyczności, ekstrawagancji, groteskowości, niepowtarzalności, osobliwości, przewrotności, unikatowości, wyrafinowania…

Niew­dzięczność jest gor­sza niż kradzież

Zanim w osobnym artykule przestawię własne podsumowanie minionego roku (co nastąpi wkrótce), chciałbym na początku Nowego Roku wyrazić wdzięczność tym, którzy wspierali nas niemal od samego początku istnienia strony i robią to nadal różnymi sposobami. Kieruję więc te słowa do Ciebie, drogi Czytelniku, który właśnie zagłębiasz się w niniejszy tekst. Bo bez Ciebie nasza praca nie miałaby większego sensu…

Dziękuję serdecznie w imieniu całej redakcji i tym cierpliwym Czytelnikom, którzy systematycznie przeglądają nasze posty na fb, i tym, którzy z dużą dozą wyrozumiałości wciąż oglądają nasze zdjęcia i czytają nasze teksty.
Gdy startowaliśmy z naszym projektem w ostatnim tygodniu czerwca 2015 roku (premierowanym felietonami A od tego zdjęcia się zaczęło Angelusa i Od czego się zaczęło Grendela), nawet nie śmieliśmy marzyć, jak sytuacja się rozwinie:

The Best of… czyli podsumowanie roku 2015 według Angelusa

Przeczytałem ostatnio kilka opinii na temat minionego roku. Podobno nie obfitował w żadne ciekawe wydawnictwa i ogólnie był mało interesujący. Hmm… skoro tak to ja chyba byłem w innym wymiarze bo według mnie ten rok to pasmo wspaniałych sukcesów wydawniczych w Polsce i na świecie. A także wiele genialnych wydarzeń koncertowych w naszym kraju. Moje podsumowanie pozwoliłem sobie podzielić na kilka kategorii. Część z nich będzie oczywista, część może mniej. Zapraszam serdecznie: